Dag 18 - Woorden Met Daden
Zelfs wanneer de wereld zwijgt, blijven Palestijnen zich uitspreken in de vorm van poëzie. De liefde voor de taal zit diepgeworteld in de cultuur. Ook ik krijg mee hoe mijn opa de mooiste stukken schrijft voor een verjaardag, huwelijk of afscheid. Tijdens mijn tussenjaar kocht ik een notitieboek voor hem, zodat hij alles op één plek kon bewaren. Ik hoop dat mijn Arabisch op een dag goed genoeg is om van zijn handgeschreven teksten te kunnen leren.
In Gaza schrijven sommige jongeren noodgedwongen gedichten om hun harde realiteit te duiden of te ontvluchten. ‘Writing is the life we miss, and Gaza is what made us poets, it is what made us pen tearful poems, writing is the only free medicine in this city’ deelt Maha Jaraba bijna drie jaar geleden in een interview met Al Jazeera. Ook nu, te midden van bombardementen, hongersnood en chaos deelt de Gaza Poets Society gedichten, want in tijden van onderdrukking is het geschreven woord een grootse daad van verzet.
De toespraak van Ramsey Nasr in de eerste maand van de genocide raakte me diep. Hij zei waar het op sloeg en iedereen luisterde. Ook ik heb gejankt als een dier toen het Al Ahli ziekenhuis door een bom werd geraakt. Ik had er die avond geen woorden voor. Dat Ramsey deze wel had, is het bewijs van de kracht van kunst.
Net voor hij werd vermoord schreef de Gazaanse dichter en professor Engelse literatuur Refaat Alareer: If I must die, / you must live / to tell my story. Laten we zijn laatste wens eer aan doen.
Veel liefs en tot snel,
Rona
