Dag 29 - Zo Proeft Palestina

Makloubeh

Mijn vader gebruikt graag Marktplaats. Toen hij het kookboek Falastin van Sami Tamimi en Tara Wigley voorbij zag komen, heeft hij het per direct voor me gekocht. Het boek, met lichtgroene olijftakken op de voorkant is even mooi van binnen als van buiten. Met lekkere recepten, prachtige afbeeldingen en boeiende verhalen maken Sami en Tara de Palestijnse keuken inzichtelijk. Heerlijke gerechten worden afgewisseld met interviews waarin bijzondere initiatieven en mensen worden uitgelicht. Wanneer ik er de eerste keer doorheen blader, valt mijn oog op een bekend gezicht. Met trots vertelt Vivien Sansour over het oprichten van een Palestijnse zadenbank met traditionele en inheemse zaden. Jaren terug tijdens mijn tussenjaar heb ik het genoegen gehad voor haar foto’s te maken tijdens een vergadering die ze leidde met Palestijnse boeren in de omgeving van Battir.

Vivien Sansour

Ik blader verder en stuit op het hoofdstuk ‘vis’. Dit verbaast mij, omdat mijn moeder nooit vis heeft gekookt op een traditioneel Palestijnse wijze. Dat de Palestijnse keuken ook rijk aan vis is, is voor mij nieuwe informatie. Niet veel later begint het te dagen wat de reden hiervoor is. Mijn familie woont op de West Bank, in de regio van Bethlehem. Het gebied is afgesloten van de zee. Palestijnen uit de West Bank kunnen niet vrij reizen naar kustplaatsen als Jaffa, Haifa en Akka waar het koken van vangst uit de zee erg gebruikelijk is. Ook Gaza kent een keuken rijk aan vis, maar de visserij wordt al jaren verhinderd door Israëlische blokkades in de kustlijn. Het gebied waar Gazaanse vissers nog mogen komen wordt geteisterd door Israëlische aanvallen en er valt nauwelijks vis te vangen. Daarmee wordt zowel een stroom van voedselvoorziening als een eeuwenoude wijze van levensonderhoud voor mensen aan de kust bedreigd.

Ten slotte, kijk ik nog snel naar het hoofdstuk over ontbijt. Daar vind ik, naar mijn mening, het meest klassieke recept van de Palestijnse keuken: hummus. Jazeker! Dit recept vindt haar oorsprong in de Levant (het gebied van Libanon, Syrië, Palestina en Jordanië) en is een gewaardeerd onderdeel in de Arabische keuken. Samen met falafel, vormt hummus de go-to optie voor mij als vegetariër wanneer ik naar Palestina ga. Tijdens elke reis naar Bethlehem vindt dan ook een bezoek plaats aan het restaurant Afteem waar de lekkerste falafel en hummus van heel de regio te vinden is. De oprichter van het restaurant was een vluchteling uit Jaffa tijdens de Nakba. Ook tijdens het eten van een broodje falafel in Palestina speelt de Israëlische bezetting een rol op de achtergrond. In het buitenland worden namelijk typische Palestijnse gerechten vaak ten onrechte bestempeld als Israëlisch.

Met een klap sla ik het kookboek dicht. De Palestijnse keuken is de trots van het volk. Eten verbindt Palestijnen en speelt een prominente rol in hun mooiste herinneringen. Juist daarom doet het pijn te weten dat meer dan 2 miljoen Gazanen geforceerd honger lijden. Dat er zelfs kinderen aan een hongerdood zijn omgekomen terwijl dit gemakkelijk voorkomen had kunnen worden als Israël de grenzen open had gesteld voor de humanitaire hulp die al klaar stond. Dit wetende, krijgt het lezen van het kookboek een bitter randje.

Veel liefs en tot snel,

Rona