Dag 25 - Zo Klinkt Palestina

Album cover, Faraj Suleiman

Eén van de dingen die ik doe wanneer ik Palestina mis, is het aanzetten van Arabische muziek. De kwarttonen transporteren me in een klap naar de taxi van Jericho op weg naar Bethlehem, de trouwerij van een verre achternicht of het balkon wanneer mijn oom zijn luit erbij pakt. Tijdens het versieren van de kerstboom zette mijn moeder het kerstalbum van Fairuz op en ik ben groot geworden met de kinderliedjes van Nancy Ajram. De juf op de peuterschool in Nederland zei dat ik vaak in mezelf zong in een taal die ze niet begreep.

Maar er zijn ook een paar Palestijnse artiesten die ik draai wanneer ik heimwee heb. Zo heb ik tijdens mijn tussenjaar de jazzpianist Faraj Suleiman ontdekt. Het lijkt net alsof hij klassieke westerse muziek, jazz en Arabische klanken in één grote blender heeft gestopt en het apparaat heeft aangezet. Gek genoeg is het eindresultaat een uniek geluid dat schreeuwt om gecombineerd te worden met een weids uitzicht en een kop koffie. Suleiman heeft ook de soundtrack voor de Palestijnse film 200 Meters gecomponeerd (te zien op Netflix).

Een ander artiest die succes heeft met het mixen van stijlen is de rapper Saint Levant (Marwan Abdelhamid). In zijn nieuwste nummer Deira collaboreert hij met de vijftienjarige rapper uit Gaza, Abdul MC. Het is een hommage aan het hotel ‘Deira’ dat de vader van Levant in Gaza heeft gebouwd en aan Gaza zelf waar zij allebei zijn opgegroeid.

Wanneer het donker is geworden, net voor het slapen gaan wanneer ik alleen in mijn kamer ben, is daar altijd nog Rim Banna. Palestina klinkt voor mij als haar album ‘The Mirrors of My Soul’ uit 2005. Ik weet nog goed hoe trots ik was toen ik het gehele nummer Malek kon meezingen. Recentelijk heb ik haar album herontdekt en bood zij me troost tijdens de zware tijden na 7 oktober.

Deze en meer Palestijnse artiesten kunnen jullie vinden in een afspeellijst die ik heb samengesteld op Spotify. Nog meer valt te ontdekken in de Spotify afspeellijst Palestine Sounds.

Veel liefs en luisterplezier,

Rona

 
Vorige
Vorige

Dag 26 - Gastblog Eline

Volgende
Volgende

Dag 24 - Palestina in de Media