Dag 34 - De Diaspora

In dit weblog heb ik altijd drie redenen gegeven voor het lopen van de Camino. Het ophalen van geld voor Stichting Kifaia, het verspreiden van informatie over Palestina uit een Palestijns perspectief en het maken van een statement tijdens de wandeling zelf. Ik moet bekennen dat er nog een reden is dat ik deze reis ben ondernam die ik niet vaak benoemd heb. Palestijn zijn in deze tijd, ook in de diaspora, brengt veel heftige gevoelens naar boven. Rouw, machteloosheid, frustratie, vermoeidheid en schuld. Daarin ben ik niet alleen. Alle Palestijnen in Nederland voelen de impact van de genocide in Gaza op hun dagelijks leven. De Camino geeft me een kans om deze emoties een plek te geven.

Deze op een na laatste blog zoek ik twee bekenden op. Anisa (dag 12) en Nadin (dag 23) vertellen openhartig wat de genocide in Gaza op persoonlijk vlak voor hen betekent. Het resultaat is een eerlijke en oprechte schets van onze toestand als Palestijnse-Nederlanders.

Veel liefs en tot snel,

Rona